Niemand is verlicht

door Scott Kiloby; vertaald door Pleun Vermaas – leestijd 14 minuten.

Op een dag vroeg iemand aan mij: “Ben jij verlicht?” Waarop ik antwoordde: “Niemand is verlicht.” Het flapte er zo uit, geheel spontaan, zonder enige gedachte. Ik zei het in de wetenschap waarvan ik niet eens wist, dat ik die in me had. Maar het was niet zo’n verhaaltje van dit heb ik geleerd dit lesje, als enkel een intellectueel idee. Je kent dat wel, een soort papegaai-effect. Je dreunt een feitje op en herhaalt deze omdat het zo slim of zelfs verlicht klinkt. Nee, ik zei het zonder een spoortje twijfel in wat ik gezegd had, gewoon recht voor zijn raap. Ik bedoelde niet arrogant te zijn. Ik voelde geen behoefte om mezelf en wat ik had gezegd te verdedigen. Het was geen ego-kwestie. Er was niet eens sprake van een overtuiging. Ik heb niet de overtuiging dat niemand verlicht is. Overtuigingen zijn te zwaar om met je mee te torsen. En je moet jezelf verdedigen tegen die mensen die geloven dat het anders zit. Nee, dit heeft niets te maken met de gebruikelijke last van ego of overtuigingen. Ik zei het heel spontaan, vederlicht verlieten de woorden mijn mond. Alsof ik tegen die persoon zei: “Het maakt niet uit of je me gelooft of niet. Het doet er zelfs niet toe of ik gelijk heb. Kijk en onderzoek dit idee nou zelf, dan zul je zien wat ik bedoel.”

Daar eindigde de discussie, het onderwerp werd nooit meer met die persoon besproken. Maar wat er uit mijn mond was gerold, bleef wel aan me knagen. Zoals een melodie bij een sing-a-song-writer kan blijven hangen, smekend om omgevormd te worden tot een lied.

Verandering is het enige wat altijd hetzelfde blijft 

Eerst de verkorte versie van dit lied: niemand is verlicht, omdat de realiteit constant als een stroming is. Het is voortdurend in beweging. Dus om nou te beweren dat er in die constante stroom een gefixeerde persoon aanwezig is, die een dito staat heeft bereikt binnen in die flow, is eerlijk gezegdgoede fictie of een sprookje. Dit betekent overigens niet dat er geen verschillende gradaties in helderheid zijn in die constante levensstroom. Het is nu eenmaal zo dat in dit leven niets een permanente status heeft, integendeel. Leven is gewoon vergankelijk. Punt uit. Niets is blijvend, dat geldt ook voor die toestand die we beschrijven met ontwaken en verlichting.

Hoe kan een vaste toestand van iets nu geclaimd worden als het leven aan constante verandering onderhevig is? En wie zou dat eigenlijk willen claimen dan?

Oh ja, dat klopt, het ego zou dit met alle liefde willen claimen, maar het ego zelf is niet eens een vaststaand iets. Het is een patroon van activiteit. Dus op zijn best voltrekt er een zich herhalende activiteit in het brein die je wil laten geloven dat er een zelf is dat verlicht is (of niet verlicht is trouwens). En dat patroon waarin je jezelf steevast blijft bestempelen als zijnde ontwaakt of anderen constant de ruimte geeft om dat label op je te plakken, is als een verslaving. We krijgen er een kick van net als bij elke verslaving. Wellicht zijn onze spirituele leraren in een verslavingskliniek beter op hun plek, in plaats van steeds maar te pochen tegen de wereld over hoe ontwaakt ze wel niet zijn. Gewoon een gedachte… en die ging voorbij 🙂

Geen ego meer?

Maar serieus: wat is verlichting? Wat betekent het ontwaakt te zijn? Een veelgebruikte definitie luidt als volgt: volledige oplossing van het geloof in een afgescheiden ik zonder dat er een spoortje ego-denken overblijft.

Wacht. Stop de persen nu! Mag er geen enkel restje ego achterblijven om voor verlicht door te kunnen gaan????

Jeetje, laten we nog wat dieper in dit onderwerp duiken.

Allereerst legt deze definitie de lat wel erg hoog en zou het betekenen dat er maar heel weinig tot geen mensen in aanmerking komen voor de kwalificatie ‘verlicht’, zelfs als er al een toestand zou bestaan van volledige stopzetting van het ego. Ik heb volgelingen van diverse goeroes horen beweren dat hun leraar door niets of niemand werd geraakt. Onder welke omstandigheden hij ook verkeerde, hij leek altijd zijn kalmte te behouden. Maar niemand kan de subjectieve ervaring van de ander ooit echt kennen. We weten niet of er van binnen nog triggers zijn of dwangneigingen verstopt zitten, uit het zicht van deze volgelingen. Schaamte wordt bij vele spirituele methodes niet vakkundig behandeld, terwijl juist die schaamte ervoor zorgt dat mensen hun geheimen voor zich houden en ze niet uiten tegenover de ander.

Maar ik ga nog verder en vecht het idee aan van een permanente staat van volledige beëindiging van het ego, of sterker nog, het idee van een permanente staat van wat dan ook. We leven in een realiteit die op geen enkele manier altijd hetzelfde is. Het blijft verandering wat de klok slaat.

Er is geen vaste staat die verlichting heet. Dus zoiets beweren zou hetzelfde zijn als beweren dat je eenhoorns hebt ontdekt. Het is een geweldig idee en het verkoopt boeken, maar is het waar?

De mythe van het ‘Zelf’ 

De uitdrukking “Niemand is verlicht” bedoel ik niet op een komische neo-advaita-manier, waarbij leraar zegt: “Er is geen zelf en dus is er ook geen zelf dat verlicht kan worden.” Ja allicht, dat is grappig en soms cool om te zeggen. Maar dat is niet waar ik naar verwijs. Dat is te makkelijk, te voor de hand liggend en, durf ik wel te stellen, te veel gebruikt. Dat is slechts een POGING van de leraar om vanuit het Absolute te spreken. Maar niets is echt vanuit het perspectief van het Absolute. Zelfs het Absolute niet, want ook dat is slechts een concept. Het is allemaal een illusie. Waarom van het zelf een concreet ding maken, dat niet echt is in Absolute zin?

We zijn er allemaal vanuit gegaan zelven te zijn (afgescheiden zelven eigenlijk). Het geloof in die ik (het afgescheiden zelf) is de reden dat we lijden. Je gelooft me niet? Sla de “Perennial Philosophy” (in het Engels) er maar op na. Daarin kun je lezen dat dit een universeel geaccepteerd principe is onder spirituele tradities dat stelt dat lijden voortkomt uit het geloof in een vast en afgescheiden zelf.

Nee, nee begrijp me niet verkeerd. Ik spreek niet vanuit het Absolute. Trouwens geen enkele leraar (dood of levend) heeft ooit gesproken vanuit het Non-duale/Absolute. Je kunt niet vanuit het Absolute verslag doen. Eén enkele uiting van een woord behoort automatisch bij dualistische, relatieve taal. En wat er uit je mond komt rollen zijn voor een groot deel aangeleerde concepten, die allemaal een beperkte blik op de realiteit bieden (Omdat mensen niet in staat zijn verder te kijken dan hun neus lang is. Pas als ze zich verder ontwikkeld hebben en hun geest de dingen ziet voor wat ze zijn, kunnen ze de misvatting achter zich laten dat er een objectieve realiteit zou zijn die ergens rondzwerft.) Vanuit het Absolute valt niets te zeggen en er valt ook niets te weten. Op het moment dat iemand zijn of haar mond open doet, spreekt hij of zij vanuit het relatieve.

Als je dit echt wilt snappen, nodig ik je van harte uit om het boek “Integrale wijsheid en de toekomst van de spiritualiteit” van Ken Wilber te lezen. Het gros van de spirituele leraren zou hun spiri-baantje verliezen als die leraren Wilber’s woorden afdoen als nonsens en hun leer blijven doceren binnen het kader van wat Wilber “The Myth of the Given” (De mythe van wat gegeven is) noemt. (Want leerlingen vertrekken natuurlijk massaal als ze lezen over het schandaal dat Wilber hier te berde brengt.) Deze leraren zouden uitsterven als een bedreigde diersoort omdat ze niet in staat zijn te overleven in een uiteenvallend landschap (zoals ijsberen die zich wanhopig vasthouden aan de laatste restjes oceanische ijskappen die door de klimaatverandering smelten). Deze leraren hebben geen vaste basis waarop hun leer stoelt. En toch zijn zij zich hier nog niet van bewust. Dat komt doordat ze binnen hun beperkte, traditionele (vaak regionale) raamwerk blijven rondcirkelen. Zij houden dit raamwerk voor de gegeven realiteit (en zo waart er veel onwetendheid rond, om in Boeddhistische termen te blijven).

Ik gaf vijf jaar lang geen les meer. Deels door het lezen van Wilber’s boek kon ik het niet meer aan mezelf verantwoorden om voor het publiek te staan en impliciet of expliciet beweren dat ik verlicht ben. Simpelweg omdat NIEMAND dat IS.

Er is veel onwetendheid gaande in de spirituele scene. Ken probeert het uit de weg te ruimen! Hij maakt op overtuigende wijze duidelijk dat ontwaken er op verschillende niveaus van ons evoluerende bewustzijn er anders uitziet. Daarmee ontkracht hij de opvatting dat er maar één soort ‘verlichting’ is, waar we allemaal op stuiten.

De dood van de ‘goeroe’

Verlichting is geen eindstation van bewustzijn waarnaar we ons kunnen ‘evolueren’ om daar voor eens en altijd te verblijven. Het is een toestand waar we in- en uitgaan, terwijl we ondertussen dealen met onze menselijkheid, onze conditionering, die opduikt, ook nadat we beweren ontwaakt te zijn

Ik ken geen enkel mens bij wie het lijden volledig is opgelost.

Lijden betekent pijn in stand houden, die met je meedragen in de tijd. Dus laat geen leraar ooit met dat verhaal van ‘voor eens en altijd verlicht’ wegkomen. Trap er niet in. Onlangs hoorde ik dat Eckhart Tolle (een van mijn favoriete leraren aller tijden), die immer kalm en vredig lijkt, zijn kalmte verloor tijdens een gesprek en verschrikkelijk kwaad werd. Naderhand ontkende hij een hele poos dat hij boos zou zijn geweest. Ah, kom op Eckhart, ik hou van je, maar geef alsjeblieft gewoon toe dat er nog conditionering in je doorwerkt.

Geen enkele leraar hoeft een heilig boontje te zijn. Dat is niet nodig.

Ik heb ooit het boek ‘Perfect Brilliant Stillness’ van David Carse gelezen. Bij hoog en laag beweert hij dat hij in een toestand van ‘perfect briljante stilte’ leeft. Precies als de titel van zijn boek al doet vermoeden. Alhoewel ik het boek briljant vond, vooral omdat het zo poëtisch geschreven was (ongetwijfeld waren dit ook verwijzingen naar zijn eigen, echte ervaringen), vond ik dat David nogal ingenomen was met zichzelf en de weg een beetje kwijt leek te zijn.

Zo zijn de meeste leraren tegenwoordig, vind ik. Ze zijn bang om de echte waarheid over hun werkelijke ervaring als mens te bekennen. Ze hebben nog geen diepgaande inquiry gedaan naar schaamte, en dat zie je. Ze onthullen alleen datgene wat ze kwijt willen aan hun volgers. En niet die dingen waar ze zich voor schamen. Daardoor blijven veel van hun gedachten, gevoelens, gedragingen en patronen verborgen voor het publiek. Ondertussen worden die goeroe’s wel allemaal gevolgd als ware ze God zelf. Precies omdat ze die goddelijke aspecten ook als zodanig presenteren aan de massa. Maar lopen ze eenmaal het podium af of zijn ze klaar met hun boek, dan zijn ze gewoon weer mens. En daar wordt nog altijd niet over gesproken.

Het enige dat David Carse in zijn boek wil toegeven, is dat zijn conditionering nog steeds een rol speelt in zijn leven. Hij kan soms heel boos worden. Ja, David, dat weten we wel. Je bent namelijk gewoon een mens van vlees en bloed, net als wij allemaal. Maar waarom vertel je daar niet wat meer over in je boek? Dat stukje menszijn beslaat maar enkele pagina’s tegenover honderden bladzijden over je perfecte, briljante stilte. Waarom? Je hebt geen verlichting – het volledig ophouden van je boze conditionering – bereikt. Waarom doe je dan alsof je verlicht bent?

Waarom zou je niet gewoon transparanter zijn? En eerlijk zeggen: “Ja, ik weet het, ik ben er niet in geslaagd om sommige diepere aspecten van mijn conditionering te doorvoelen en achter me te laten.” De waarheid wint altijd. Net als de wet van de zwaartekracht altijd werkt.

Absolute nonsens

Toegegeven, er zijn verschillende gradaties van helderheid, alleen geen vaste dualistische extremen zoals verlicht versus niet-verlicht. Wat je ziet en ervaart heeft meer te maken met waar en wie je bent qua mate van helderheid, dan met een of andere vooraf bepaalde status van verlichting of ontwaakt zijn. Ik breng behoorlijk wat tijd door in wat je het Absolute zou kunnen noemen (al noem ik het gewoon stilte); de ervaring van niet weten, niet denken en niet spreken. Het is goddelijk, ware het niet dat dit zo’n beladen woord is, dus noem ik het maar vredig. Maar het ‘Absolute’ heeft helemaal niets te maken met wat ik in dit blog naar voren probeer te brengen.

Dus als je een leraar hoort zeggen of impliceren dat hij of zij vanuit het Absolute spreekt, moet je maken dat je wegkomt. Weg uit die bijeenkomst en nooit meer terugkomen. Of, als je dat durft, dien de leraar van repliek en zeg: “U moet vast spreken vanuit absolute nonsens dan!”

Vervolgens verwijs je ze maar naar Ken’s boek of dit blog (misschien werpt dat wel een ander perspectief op de zaak).

Zoals Ken zegt, iedereen praat altijd vanuit een gedeeltelijke, relatieve kijk, die meer te maken heeft met waar je woont op aarde, dan met iets vaags als een of ander kanaal dat je geopend hebt, verbonden met een vooraf bepaald universum of met een of ander wezen in het universum waarvan je inzichten doorkrijgt, zodat jij al die wijze inzichten aan andere mensen kunt doorgeven. Wees eerlijk, kijk goed. Het is een gewoon een feit.

Zet het denkkader op zijn kop

Het wordt hoog tijd dat we de spiri-leraren een halt toe roepen, zodat ze hun ideeën over verlichting niet langer kunnen verspreiden. Ideeën, die door de wetenschap, de pragmatische spiritualiteit (waar geen magisch denken bij betrokken is) en de postmoderne filosofie naar het rijk der fabelen zijn verwezen. De wereld van vroeger is er niet meer; toen de eerste lichting van verlichtingsleraren hun lessen vertelden. Het is nu anders. En toch merk ik dat de meeste leraren nog waarde hechten aan oude achterhaalde ideeën en alles wat wetenschappelijk is bewezen bewust afwijzen. Alsof de aarde plat zou zijn. Mijn vriendelijke en liefdevolle uitnodiging (waar je helemaal niets mee hoeft als je het niet wilt, het is een suggestie): blijf alleen bij die leraar die je niet zulke sprookjes vertelt. Iedere leraar en wat hij zegt behoort in twijfel getrokken te worden, mezelf incluis. Anders is er geen vrijheid te realiseren. Als een leraar (of wie dan ook) in de verdediging schiet terwijl jij hem ondervraagt, ga er dan gerust van uit dat ze niet ontwaakt of verlicht zijn, noch spreken vanuit het Absolute. Als jij mij uitdaagt en ik begin mezelf te verdedigen, dan is het hoogstwaarschijnlijk mijn goede oude ego dat spreekt.

Veel van deze spirituele leraren uit de non-duale traditie laten je geloven dat zij verlicht of ontwaakt zijn, alsof ze een toestand bereikt hebben die onveranderd blijft, waarin ze nooit meer overstuur, boos of bezorgd zijn. Dat is allemaal kul. Trap er niet in! Omdat ik niet elke leraar over een kam wil scheren, geef ik je een lijst van leraren die naar mijn mening niet met dit soort flauwekul bezig zijn. Dit zijn leraren die, dat durf ik gerust te stellen, geen gekke dingen zeggen die door Ken of de Inquiries makkelijk doorgeprikt kunnen worden:

• Adyashanti
• Jeff Foster
• En een nieuwe golf van leraren die de Bullshit van de oude tijden al doorzien en deze corrigeren in hun onderricht.

Je vindt ze op YouTube. Zij zijn degenen die niet pretenderen verlicht te zijn.

Zij dragen niet die materialistische jas van verlichting zogezegd. Ze spreken simpelweg vanuit helderheid. Als jij zulke leraren kent, stel ze alsjeblieft aan mij voor. Ik zou me graag omringen met een vriendenkring van leraren die niet al te vergenoegd zijn over hun verlicht-zijn.

Er is geen andere leraar waarvan ik denk dat die de weg meer kwijt is dan Tony Parsons. Het lijkt alsof hij steeds weer probeert te bewijzen dat er geen zelf is. Klinkt alsof hij zich er te veel in heeft vastgebeten. Als er echt geen zelf is, Tony, dan hoef je dat ook niet steeds te zeggen, hoor. Laat ze zien wat je precies bedoelt. Maar toch flikt hij het ieder jaar weer en herhaalt zijn eigen riedel. Omdat hij het vermogen mist zich werkelijk bloot te stellen keert hij steeds weer terug naar zijn aloude mantra: er is geen zelf. Dank je wel Tony, dat weet ik nu wel en ik heb er schoon genoeg van. Jij zit duidelijk vast in de mythe van het gegeven.

Ik herhaal het nog maar even: niemand is verlicht

De dagen dat ik weigerde leraren ter verantwoording te roepen zijn definitief voorbij. Iedereen zal met de billen bloot moeten, dat geldt ook voor mij. Ik ben er al mee bezig. Luister maar eens naar mijn recente interviews, video’s en audio’s. Lees mijn blogs en boeken. Ik deel eerlijk mijn echte ervaringen uit mijn leven, niet alleen de ervaringen die meer boeken verkopen. En ik doe dat niet op zo’n toontje van: “Hé, kijk eens, zie het verschil tussen mij en die andere leraren. Ik ben namelijk écht verlicht”. Nee, dat zou ik nooit doen, stomweg omdat niemand verlicht is! Er zijn alleen verschillende gradaties in helderheid, die ik hieronder nader zal toelichten.

Die mensen die het meest een probleem hebben met wat ik zeg, namelijk dat niemand ontwaakt of verlicht is, zijn vaak ook degenen die erg gehecht zijn aan het idee van gewaarzijn als een niet-veranderend kader, waarbinnen alle veranderingen plaatsvinden (gedachten, gevoelens en fysieke sensaties, die komen en weer verdwijnen).

Zij zeggen dat, ondanks dat al deze fenomenen komen en weer gaan, gewaarzijn als iets concreets overblijft. Oké, dat is wat ze zeggen. Maar het is niet de waarheid. Het houdt geen stand als je dit eens wat beter onderzoekt. Laat staan als dit wetenschappelijk onderbouwd wordt. Ook al merk je op en herken je dat er een gewaarzijn is achter alles, dat alle gedachten, gevoelens en fysieke sensaties ziet en toestaat om in dat gewaarzijn op te komen en weer te gaan, dan nog is gewaarzijn eigenlijk geen ding. Het is het zien zelf. Het is geen gigantisch groot filmdoek of zelfs maar een projector in ons hoofd, waarop de levendige betrekkelijkheid van ons bestaan zich afspeelt binnen een vast gewaarzijn. En het is zeker geen zelf, of zelfs geen Ware Zelf, dat op de een of ander manier verlicht of ontwaakt is. Ware Zelf is gewoon weer een andere term die mensen gebruiken, alsof er in onze ervaring echt iets concreets is als een Ware Zelf.

Op zoek naar het Ware Zelf

Ga het Ware Zelf dan zoeken. Waar is het? Er is simpelweg niets in onze ervaring dat statisch en gefixeerd is en dat aangeduid kan worden als gewaarzijn. De wetenschap heeft vrij recent bij benadering aangetoond dat wat wij gewaarzijn noemen eigenlijk vanuit het brein komt en niet van daarbuiten. Als dit waar is dan worden duizenden mythes ontkracht, die de spirituele leraren ons al eeuwenlang hebben voorgehouden. Er is een zien, maar dat is eerder een werkwoord en geen vaststaand iets en idem dito voor het Ware Zelf. Dus waarom proberen zoveel mensen vast te houden aan iets dat niet iets vasts is? Laat dat idee, dat er achter alles een gewaarzijn zit gewoon los. En voel hoe de poten onder je stoel weggezaagd worden (op een goede manier). Het is als een vrije val, waar je niets hebt om aan vast te grijpen. Zelfs geen gewaarzijn. Voor mij is dit vrijheid.

Vrijheid betekent dat ik niet hoef te verdedigen dat gewaarzijn, dat ik niet eens kan zien noch vinden, iets vaststaands is.

Ik kijk wellicht vanuit mijn gewaarzijn, maar het is geen ding op zich. Het is een zien, een werkwoord. Het valt niet te vinden als een concreet ding.

Er zijn geen vaste dingen. Je hoeft me niet op mijn woord te geloven. Ontdek het zelf door middel van inquiry. Wat het meest verontrustend is aan diegenen die beweren dat gewaarzijn het enige echte is en dat al die andere verschijnselen allemaal niet echt zijn, is het ultieme gemak van zo’n verklaring. Er is geen betere manier om het ego/zelf in leven te houden, dan te geloven dat er een Ware Zelf schuil gaat onder de laag der verschijnselen, dat écht het Zelf is.

Hmmm, op die manier hoeven we onze doodsangst niet meer onder ogen te zien. Tenslotte gaat het verhaal dat gewaarzijn de dood zal overstijgen. Heeft iemand dat al ooit kunnen bewijzen? Klinkt als christendom. Geloven we daar gewoon blindelings in? Ik dacht dat nondualiteit ging over de directe ervaring. Hoe kan het zijn dat de termen Ware Zelf of Gewaarzijn worden verheerlijkt, als niets in werkelijkheid vaststaat en alles aan constante verandering onderhevig is? Is gewaarzijn daar soms een uitzondering op? Is gewaarzijn het enige echte ding? Zodra ik mensen ga ondervragen die stevig vasthouden aan het idee dat gewaarzijn het enige echte ‘ding’ is, dan krabbelden ze ineens terug. Ze kunnen het niet bewijzen. En ze kunnen het ook niet vinden als ze ernaar zoeken. Ze nemen gewoon aan dat het er is. Aantonen dat iets echt is op basis van een aanname is als het bouwen van een huis met kaarten. Vroeg of laat stort het hele huisje ongetwijfeld in elkaar. Leraren herkauwen gewoon wat vorige leraren beweerden. Ze papegaaien elkaar na (klakkeloos overgenomen kennis). Of ze zeggen zoiets als: “Het is mijn directe ervaring dat er een vast gewaarzijn is.” Mijn antwoord? Ga het zoeken! Misschien vind je de activiteit van het zien. Je zult in geen geval een concreet ding vinden dat gewaarzijn heet (behalve als weer een ander idee net als elk ander idee dat we hebben, zoals het zelf, de ander enzovoorts). Dus kunnen we nu eindelijk een keer klaar zijn met dat idee dat de realiteit bestaat uit concrete, vaste dingen? En wellicht het leven en spiritualiteit niet zo serieus nemen? Wees als kinderen!

Rust, kijk en onderzoek

Als je het laatste hoofdstuk van mijn eerste boek (Liefdes stille transformatie) leest, zul je zien dat ik al veel van deze ideeën in mezelf ontmanteld heb. Ik heb alles grondig onderzocht. Ik maakte gebruik van mijn eigen inquiries en daarna paste ik het werk van Byron Katie toe om elk idee dat gedachten waar zijn te ontkrachten, met name spirituele gedachten. Ik voel me vrijer door deze verkenningstocht. Dat maakt me niet verlicht, want anders zou ik dezelfde fout maken, waarop ik in deze tekst wijs. Maar dat onderzoek heeft wel mijn helderheid vergroot (al is dat altijd een kwestie van gradatie, omdat er op de een of ander manier altijd wel weer wat conditionering blijft hangen).

Niemand bereikt ooit het eindstadium van helderheid, wat gewoon een andere achterbakse manier zou zijn om “Ik ben verlicht” te zeggen.

De realiteit kent zulke vaste dingen niet.

Sinds ik die verkenningen en inquiries gedaan heb, weiger ik antwoord te geven op de vraag: “Scott, ben je verlicht?”. Waarom weiger ik dat te doen? Omdat het me niet meer uitmaakt. Wat ik echt belangrijk vind, is vrijheid en me niet meer vasthouden aan valse ideeën alsof er iets concreets zou zijn. Mij interesseert enkel de waarheid, niet in onze willekeurige opvattingen ervan. Ik geef geen antwoord op die vraag. Dat is niet omdat ik denk dat ik meer verlicht ben dan andere leraren. Nee, alsjeblieft zeg. Projecteer dat niet op mij, want ik zou niet weten wat ik er mee aan zou moeten.

Ik laat die vraag onbeantwoord omdat niemand verlicht of ontwaakt is. Er zijn alleen verschillende gradaties van helderheid. En ik ben blij met de mate van helderheid van waaruit ik nu opereer. Je zoektocht kan stoppen als je niet meer gelooft dat verlichting een bepaald eindstation is dat je ergens in de toekomst moet bereiken. Als je al die ideeën eenmaal ontmanteld hebt, dan is alles wat rest nu, het huidige moment. En in dit moment kun je rusten, kijken en inquiry doen naar hetgeen dat deze helderheid vertroebelt. Dat is het, een kind kan de was doen. Met het najagen van een bepaalde staat in de toekomst heeft het niets te maken. Is leven in het huidige moment niet belangrijker dan geloven in die spirituele concepten? De ervaring is altijd beter dan de kaart of de concepten (dat is allemaal slechts tweedehands kennis).

Maar het allerbelangrijkste: ik wil mensen geen kwaad meer doen. Ik denk dat het mensen geen goed doet als leraren de waarheid niet vertellen, niet transparant zijn en als ze mensen laten geloven in het sprookje dat er een bepaald eindstadium van verlichting is, dat zij natuurlijk allang ‘in de pocket’ hebben. Hetgene dat jij bereikt hebt, meneertje of mevrouwtje de leraar, is een zekere mate van helderheid. Je bent nog steeds geconditioneerd. En conditionering is verbonden met het geloof in een afgescheiden zelf.

Stop met liegen tegen je leerlingen. Het doet meer kwaad dan goed.

Ze creëren of houden zich vast aan het verhaal dat ze op de een of andere manier tekortschieten, omdat jij ze de waarheid niet vertelt. De leerlingen nemen zo ten onrechte aan dat jij die fictieve staat van verlichting hebt bereik (in plaats van ze gewoon te vertellen waar jij je nu exact bevindt op het spectrum van helderheid, waar jij nog steeds in gelooft en in welke situaties je nog steeds getriggerd wordt). Beweren dat je het doel hebt bereikt, is niet alleen niet waar omdat doelen in werkelijkheid ook constant aan verandering onderhevig zijn, maar het geeft spirituele zoekers ook vaak het gevoel dat het hen aan iets ontbreekt of dat ze nog niet voldoen. Dus door je poging je leerlingen te laten ontwaken, zet je ze alleen maar meer gevangen.

Primum non nocere
(Uit de wet van Hippocrates: Doe bovenal geen kwaad.)

Als je nog wat meer wil onderzoeken over hoe je door een bepaalde leraar wellicht misleid zou kunnen zijn op je spirituele pad, stuur dan een mail naar Scott: kilobycenter(Replace this parenthesis with the @ sign)gmail.com (Engelstalig).